[Riki]

Największym paradoksem w naszej dyscyplinie jest strach przed zbyt dobrymi wynikami zespołu. Prezes teoretycznie wylicza potrzebne pieniądze, a potem okazuje się, że wszyscy trafili z formą i trzeba to pomnożyć x 1.5, zaciągnąć kredyt, jak Stal w 2012 na punktówki dla zawodników.
Budujesz budżet, a nie jesteś pewien ile potrzebujesz pieniędzy - chora sytuacja.
Powinno być płacone za mecz i wtedy prezes jest spokojny i nie trzeba się martwić o pogromy.
Zawodnicy motywacji na tym nie stracą ponieważ walczą o przyszłe kontrakty (jak w każym innym sporcie).

[kris_77]